Nekazaritza-lurra da nekazariek eta abeltzainek duten ibilgeturik garrantzitsuena, bai CO2ren hustuleku gisa duen balio ekosistemikoagatik, bai laboreen ekoizpen-ahalmenaren oinarria delako. Nekazaritza leheneratzailea da lurzoruen osasuna hobetzeko aukerarik hurbilena. Nekazaritza leheneratzaileak argi du lortu beharreko azken helburua, baina horretarako egin beharreko ibilbidearen arauak ez daude adostuta, ez dago arau onarturik. Nekazaritza leheneratzailea tratamendu holistikoa da, definizio espezifikorik gabea, eta tokiari eta txandakako laboreei egokitzen zaie. Gaur egun ez dago bermea ematen dion araudirik edo ziurtagiririk, ezta adostasun teknikorik ere, erabilera “leheneratzaileak” zein diren zehazteko. Proiektu honen erronka da, alde batetik, lurzoruaren leheneratze hori frogatzen duten adierazle kuantifikagarriak zehaztea, Arabako kontsumorako patata-ekoizpenerako maneiu leheneratzailea zehaztea eta proba pilotu batean gauzatzea, ikustea ea patata horrek UDAPAren estandarrak betetzen ote dituen, eta, azkenik, EAEko autozerbitzu-establezimenduetan kontsumitzaileek horretan interesik ba ote duten aztertzea.

Europan, nekazaritza ekologikorako (Europako araupekoa) eta nekazaritza integraturako soilik da posible nekazaritza-maneiu egiaztagarriari buruzko araudia, betiere eskualde bakoitzera egokitutako arau teknikoen arabera. Beraz, beharrezkoa da nekazaritza-sistemak parametro neurgarri eta objektiboen bidez zehaztea. Sistema horiek, gainera, argi eta garbi frogatu behar dute ingurumenerako onuragarriak direla, bai eta, jakina, nekazaritza-ustiategien errentagarritasun ekonomikoaren premisei eusten dietela ere. Behar hori da REGENPAT proiektuak jorratzen duena.

Proiektuak LURSAREren, UDAPAren, EROSKIren eta NEIKERen lankidetza du, eta haren helburu nagusia adierazle kuantifikagarriak zehaztea da, xede honekin: Araban kontsumorako patata ekoizteko nekazaritza leheneratzailearen premisa orokorren arabera laboreko lurzorua leheneratzen dela frogatzea.